Туннэ юон сярысь вераськизы. Нылъёс но пиос дышетӥсьлэн юанъёсызлы туж ӝог валэктонъёс сётъяны тыршизы. Катя гинэ синъёссэ улэ лэзьыса шып пукиз. Нокин ӧз тоды, мар сярысь со малпаськиз. Дышетӥсез гинэ лушкемен шораз учкылӥз. Катя анайзэ син азяз пуктӥз, дыр. Юиз ке но анаез, Катя сое туж юн яратэ.
Урокъёс бере Катя дораз бызьыса сямен бертӥз. Сое одӥг юан сюлмаськытэ: «Улэп меда анаез?» Малы ке шуоно дышетӥсез туннэ лыдӟиз, юись муртъёс ӵем висё, шӧдтэк шорысь соослэн сюлэмзы шуккемысь дугдэ шуыса. Дораз пырыса пичи нылаш бӧрдыны кутскиз. Но со шумпотон синкылиос вал, анаез улэп. Со эшеныз вераськыса пуке, нош ӝӧк вылын – ӝыныя бушам ӟенелик.
- Анай, эн юы! – шуиз Катя. – Юыса сюлэмыд дугдоз. Тонтэк мон кызьы улом, мар каром?
Со кылъёссэ веракуз Катялэн йыраз но ӧз лыкты, ӵуказе ӵукна сое нылпиослэн юртазы нуозы шуыса.